PRZEMYŚLANIE

w słońcach jasnych jak dni wiosny

kocham cię na sposób prosty

w lekkim drżeniu rąk jedności

kiedy radość wpada w kości w uniesionych ust kącikach

w śmiechu, który się wymyka

bowiem w ruchach twoich stałych

słowa nasze pozostały i nie wahasz się, kochany

kiedy sypią nam się plany

a ja cały czas, niezmiennie

czuję, co rozkwita we mnie bo nie tylko w czułych gestach

wynoszonych na piedestał

umiem nami się zachwycać

i ukochać sploty życia ale w rwanych snach, w pytaniach

w całowanych pożegnaniach

w dźwięku wiatru, który muska

nasze twarze łącząc usta w szczątkach zmartwień, w kołataniu

serca na myśl o rozstaniu

w strachu, czy tu będziesz i czy

poznam kiedyś źródło przyczyn w wybuchaniu złości młodych

gdy poznaję twe powody

dla wspólnego obcowania

ciągle ucząc się kochania w świetle wspólnych popołudni

kiedy szczęście pijąc złudni

popaść potrafimy łatwo

w smutek gorzki i w coś nadto nawet w nocach wciąż chłodniejszych

gdy czas już nie tworzy wierszy

nadal kocham cię najdroższy

raz ostatni, raz mój pierwszy